Dziś piękna wiosna, to może zamiast mnie na moim blogu Paolo Coelho
Nawet jeśli czasem trochę się skarżę – mówiło serce – to tylko dlatego, że jestem sercem ludzkim, a one są właśnie takie. Obawiają się sięgnąć po swoje najwyższe marzenia, ponieważ wydaje im się ,że nie są ich godne, albo że nigdy im się to nie uda.
My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze.
O chwilach, które mogły być piękne, a nie były.
O skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostają na zawsze niewidoczne pod piaskiem.
My, serca, umieramy na samą myśl o miłościach, które przepadły na zawsze.
O chwilach, które mogły być piękne, a nie były.
O skarbach, które mogły być odkryte, ale pozostają na zawsze niewidoczne pod piaskiem.
Gdy tak się dzieje, zawsze na koniec cierpimy…” /Paulo Coelho/
... gdybym to ja mógł wszystko od nowa zacząć! ... trudno ... przeszło, minęło ... łapmy słońce ... pozdrawiam ... :)
OdpowiedzUsuńPrzeczytałam pewnie wszystko Paulo Coelho. Zawsze zadziwia i zachwyca, chociaż gdzieś przeczytałam że to chłam. Widać taki chłam odpowiada mi.
OdpowiedzUsuńPrzeczytałam drugi raz ten post i mam ściśnięte serce.....
Taka na starość jestem wrażliwa ???
Całuski ślę Uluś :)
kobietawbarwachjesieni:
OdpowiedzUsuńWrażliwość nie zna starości.Wpisuje się tu, bo na Twój nowy blog nie mogę wejść.